bm'de filistin oylaması ile ilgili son durum ve analiz (reuters)

 Louis Charbonneau
    BİRLEŞMİŞ MİLLETLER, 29 Kasım (Reuters) - Birleşmiş
Milletler Genel Kurulu'nun, ABD ve İsrail'in  tehditlerine
rağmen, dolaylı yoldan da olsa egemen bir Filistin devletini
tanıma kararını bugün oylaması bekleniyor.
    Genel kanı, Genel Kurul'daki 193 ülkenin Filistin
Yönetimi'nin BM'deki gözlemci statüsünün, "tüzel" tanımına son
vererek "üye olmayan gözlemci devlet" tanımına getirecek
tasarıyı çoğunlukla destekleyeceği yolunda. Vatikan da BM'de bu
statüde temsil ediliyor.
    ABD ve İsrail bu girişimi durdurabilmek için Batı Şeria'daki
Filistin Yönetimi'ni maddi yardımı kesmekle tehdit ediyorlar.
    Bu ay Gazze'de İsrail ile Hamas arasında sekiz gün süren
çatışmalarına ardından, en az 12 Avrupalı devlet, Filistin
Devlet Başkanı Mahmud Abbas'ın tanınma çabalarını destekleme
sözü verdi.
    ABD dışişleri yetkililerinin düne kadar Abbas'ı bu
girişiminden vazgeçirme çabaları sonuçsuz kaldı. Filistin tarafı
 kararın çıkması için çabalamaktan vazgeçmiyor.
    ABD dışişleri bakanlığı sözcüsü Victoria Nuland, bunun
ABD'nin Filistinlilere verdiği ekonomik desteğin kısılmasına yol
açabileceğini tekrarladı. İsrail de Filistinliler adında
topladığı gümrük vergilerinin önemli bir bölümünü
vermeyebileceğini söyledi.
    Filistin Kurtuluş Örgütü'nün önde gelen üyelerinden Hanan
Aşravi ise dün Ramallah'ta düzenlediği basın toplantısında,
"Filistinlilere hep para konusunda şantaj yapılamaz... Arap
dünyasıyla destek için görüşüyoruz ve eğer İsrail mali önlemler
alırsa AB de bize desteğini kesmeyeceğini belirtti" dedi.
    ABD Dışişleri Bakanı Hillary Clinton da "İki devletli bir
çözümün yolu New York'tan değil, Kudüs ve Ramallah'tan geçer"
dedi.
    Üye olmayan gözlemci devlet statüsü, BM'de tam üyelikten bir
önceki aşama.  Bundan sonra Filistinliler  Uluslararası Ceza
Mahkemesi'ne başvurma hakkını elde edecekler ve isterlerse  bazı
uluslararası kurullara üye olabilecekler.
    Abbas, Avrupa ülkelerinden olabilecek en büyük desteği
sağlamak için çaba gösteriyor. Dün öğle saatleri itibariyle
Avusturya, Danimarka, Norveç, Finlandiya, Fransa, Yunanistan,
İzlanda, İrlanda, Lüksemburg, Malta, Portekiz, İspanya ve
İsviçre destek sözü veren ülkelerdi.
    Türkiye'nin de Filistin tasarısının lehinde oy kullanması
bekleniyor.
    İngiltere Filistinlilerin bazı koşulları kabul etmeleri
halinde destek verebileceğini söylerken, Almanya çekimser oy
kullanacağını bugün açıkladı.
    Genel Kurulu'nda oylama TSI 2200'de başlayacak.
   
   

 REUTERS

çin'deki yeni politbüro'da kim kimdir (the times)

Li Keqiang
Age: 57
Considered the most highly educated on the new Standing Committee and is now almost certain to become the next Premier after Wen Jiabao steps down in March next year. Like Hu Jintao, Mr Li rose from the Communist Youth League, and the organisation still represents his strongest power base. Served as party secretaries of Henan province and Liaoning during his rise.

Holds a Ph.D in economics and before 2007 was widely regarded as the prime candidate to succeed Hu as president. Mr Li was suddenly swapped into second position behind Xi at the 17th party congress: plenty of rumours about what was going on behind the scenes, but nobody is quite sure what brought the change about.
Zhang Dejiang
Age: 66
After graduating from Yanbian University in China’s northeastern province of Jilin, Mr Zhang headed over the border to take an economics degree at the Kim Il Sung University in North Korea.
Ascent through the party ranks took him back to Jilin, then on to Zhejiang and the industrial heartland of Guangdong. Has been in charge of telecoms, energy and transport industries - the areas of state-owned industry that may become the first targets of reform. After the downfall of Bo Xilai as party chief in Chongqing, Mr Zhang was drafted-in as a caretaker boss of the massive southwestern metropolis.
Liu Yunshan
Age: 65
A hardliner supposedly part of Jiang Zemin’s faction, but with close ties to Hu Jintao. Like Xi Jinping, he was among the “sent-down” youth dispatched to work in rural communes during the Cultural Revolution.
Mr Liu started his career as a schoolteacher in Inner Mongolia before embarking on a party career that took him through various sections of the party’s local - and later national - propaganda machine. Worked his way up through the ranks of the Chinese Communist Youth League, which was also Hu’s power base.
Yu Zhengsheng
Age: 67
Born in Zhejiang and a “princeling” Yu Zhengsheng graduated from Harbin’s Military Engineering Institute as an expert in ballistic missile control systems. Began his career working in radio factories before taking a job as a technician at the Research Institute for the Promotion and Application of Electronic Technology.
Later served as mayor of Yantai and Qingdao, both cities in Shandong. His great uncle was defence minister under Chiang Kai-shek, while his father was the ex-husband of Jiang Qing the woman who later became Mao Zedong’s wife. His brother defected to the US in the 1980s. Became minister of construction in 1998 and became party boss of Shanghai in 2007.
Wang Qishan
Age: 64
The son-in-law of Yao Yilin, a former vice-premier. Firmly in the princeling class, and famed for a straight talking style.
Worked as Governor of one of China’s “big four” state-owned banks in the 1990s, and was mayor of Beijing when the deadly SARS virus struck in 2003. Previously Mr Wang was considered the senior politician most likely to deal at a practical level with any banking, financial or currency reform. However, it emerged this week that he will be in charge of the party’s internal discipline watchdog.
Zhang Gaoli
Age: 66
A protégé of Jiang Zemin and an economist, Zhang Gaoli spent his early career in the oil industry. Worked his way up through the party via Guangdong province just as the industrial heartland in the south was starting to hum. During his time as party chief of Shenzen, he is considered responsible for turning what used to be a frontier town into a booming exemplar of Jiang Zemin’s model for economic development. Later became party secretary of Shandong province.

suriye kürtleri üzerine bir analiz (ft)

Syria’s Kurds prepare for life after Assad

A single patrol car sits outside the new police station in the town of Girkilige in Syria’s oilproducing heartland, the lettering on its side freshly painted in the Kurdish language.
From the dilapidated three-roomed building, once a government-owned pumping station,
Rayzan Turkmani, a clean-cut young man toting a Kalashnikov rifle, heads a ragtag force of 140
local volunteers. He explains plans to open a training academy for recruits within the month.
“It’s an emergency situation, so we have to move fast,” he says. “We are working for autonomy,
and to manage ourselves ... We must be ready when the regime falls.”
Syria’s approximately 1.7m Kurds, nearly 10 per cent of the population, are the only group with
a history of organised opposition to President Bashar al-Assad’s regime but while many towns have seen anti-government protests
during the 18-month uprising, they have refrained from joining the armed opposition.
As the uprising has evolved, however, the Kurds – largely concentrated in the country’s north-east, which
holds a significant portion of Syria’s limited but vital oil reserves – have been quietly preparing for a postAssad future, opening police stations, courts and local councils that they hope will form the foundations of
an autonomous region.
The proliferation of newly hung Kurdish flags and signs in the mother tongue in al-Hassaka province give
the impression of liberation after years of rule under the Ba’ath party, which expropriated land in Kurdish
areas, suppressed expressions of Kurdish identity and arrested thousands of Kurdish activists, especially
after riots shook the Kurdish areas in 2004 But the effort at self-governance is taking place while the regime troops maintain a presence in many of the region’s towns and cities,
appearing to turn a blind eye to what would have previously been an unthinkable threat to its power.
Mr Turkmani points to a building a few hundred metres away, where the two-starred Syrian state flag flutters overhead.
“Bashar’s police station,” he says. “They just play cards all day. They have nothing to do.”
The state’s inaction may be a strategic move to avoid opening up another front of conflict or, as many in the Syrian opposition say, could
be designed to invigorate the Kurdish separatist movement in Turkey in order to rattle Ankara as it funnels support to the rebel Free
Syrian Army.
Turkey, once a friend of the Assad regime but now one of its chief outside opponents, has expressed concerns that new institutions in the
region are dominated by the Democratic Union party (PYD), which is known for its close links to the Kurdistan Workers’ party (PKK).
The PKK is listed as a terrorist organisation by the EU and US, and its militants have stepped up their campaign in eastern Turkey in
recent months.
Tensions have been rising along the Turkish-Syrian border in recent weeks. On Tuesday a government official from the Turkish
province of Mardin said that Turkish troops had shot and killed two “terrorists” and wounded a third while returning fire on militants
who were attempting to enter the country.
Rami Abdel Rahman of the Syrian Observatory for Human Rights, an activist group, told the French news agency, AFP, that the three
men were PYD members.
Portraits of Abdullah Ocalan, the incarcerated PKK leader, gaze down from the walls of newly opened local council buildings in Girkilige,
where citizens queue to sign up for handouts sent from Iraq or to seek arbitration in local disputes.
“He is a hero for all Kurds,” says Daham Ali, a committee member at the freshly opened Mala Gel, or People’s House, in the town of
Derik, which lies in the foothills of the mountains on the Turkish border, reeling off the names of Syrians who have died in the insurgency
against Turkey.
Rival parties say the group lacks significant support and accuse the PYD of working in collaboration with the Assad regime – a claim the
party denies.
“We cannot kiss the hand that kills us,” PYD leader Saleh Muslim Mohammed, says, adding that hundreds of the party’s members still
languish in regime jails.
But as fledgling institutions take root, the PYD’s political dominance is causing friction on the ground.
“Ocalan’s school works only in oppression and propaganda for the youth to take guns and fight,” said Mohammed Ismail, leader of the
Kurdish Democratic party. A picture of him meeting the president of Iraqi Kurdistan, Masoud Barzani, who is backing some of the
Kurdish rivals to the PYD, sits on a shelf behind him. “Barzani has never used terrorism, never bombed a restaurant,” he says.
As Mr Ismail talks he receives a phone call, after which he says a young activist from his party has been detained by the PYD at a
demonstration.
“This happens – they take people, they disappear for a few days,” he says. “Maybe they release them, maybe they don’t.”
Opposing parties now hold separate demonstrations against the regime, and some express concern that friction might spill over into
conflict.
But in the meantime the PYD is the one that appears to be consolidating control.
At a party youth rally in Derik, the speaker rouses the crowd with a message from Mr Ocalan to the Syrian Kurds, which he says was
given to a lawyer on a recent prison visit.
“You must not be with Assad, you must not be with the opposition, you must be the third power in Syria,” he quotes Mr Ocalan as
saying. “You must prepare 15,000 soldiers to protect the Kurdish areas. If you don’t take this strategy you will be crushed ... Every
young Kurd must prepare themselves to join up and protect their motherland.”

financial times'ın yorumu: türkiye'nin kabusu güney sınırında gerçekleşiyor

Turkey’s nightmare
Turkey is watching its deepest fears become reality on its southern border. As Kurdish
forces take control of towns across north-east Syria, Ankara faces the possibility of an
autonomous Kurdish area emerging, in loose federation with adjacent Iraqi Kurdistan.
To the Turkish establishment, this is an existential threat: an embryonic Kurdish state
is bound to embolden Turkey’s 13m-plus Kurdish population in demands for regional
autonomy, and could try to claim chunks of Turkish territory. Worse, a powerful
element in a new coalition of Syria’s Kurdish groups is the PYD – an ally of the rebel
Kurdistan Workers Party (PKK), which has waged a 27-year struggle against the
Turkish state. The PKK is now exploiting the situation, launching massed attacks, not
the usual scattered raids, on army posts in Turkey’s south-east.
Syria’s fracture is therefore exposing the faultlines in
Turkey’s society and the limits of its influence in the
region. The west should pay more attention to this side effect of the Assad regime’s
disintegration. It needs Turkey more than ever as a stable ally amid the chaos – and
looks to the ruling AK Party as an example of a mildly Islamist government steering a
secular democracy.
There is little Turkey can do to stop the Syrian quagmire deepening. Prime minister
Recep Tayyip Erdogan has implicitly threatened cross-border strikes if the PKK sets up
bases inside Syria. But there is no appetite for sustained military intervention. Nor has
a policy of befriending the Iraqi Kurds succeeded: it was Masoud Barzani, the KRG’s
president, who brokered the new coalition of Syria’s Kurds.
However, Ankara can and must do more to prevent an escalation of ethnic and sectarian
tensions.
At home, it must redouble efforts to address the grievances of Turkish Kurds. Mr
Erdogan must ensure that a rewrite of Turkey’s constitution enshrines cultural rights
for all citizens – and addresses the crucial question of regional devolution.
And in its foreign policy, Turkey must avoid being seen as a cheerleader for Sunnis
across the region. Its rivalry with Iran is already heating up. Arms sales to Bahrain
have not gone unnoticed, and Turkish Alevis are uneasy at what they see as partisan
support for the largely Sunni Syrian uprising. Ankara could act to alleviate these fears –
for example, by pressuring Syrian rebels to abstain from revenge attacks. If Turkey is
to be a force for stability, Mr Erdogan must show he can rise above sectarian divisions.

kuzey ırak'ta petrol oyunları (reuters)

ÖZEL HABER-Kuzey Irak petrolleri için büyük oyuncular devreye giriyor
     Peg Mackey / Andrew Callus
    LONDRA, 6 Ağustos (Reuters) - Kuzey Irak'ın petrol
rezervleri bol ve kolay erişimli olma avantajına sahip ancak
yarı-özerk Kürt Bölgesel Yönetimi'yle sözleşme yaparak burada
faaliyet gösteren büyük Batılı şirketler, Kürt yönetimiyle
merkezi Bağdat hükümeti arasındaki çekişme yüzünden alacaklarını
tahsil edemiyorlar.
    Yine de bu anlaşmazlık, başka büyük şirketlerin de kuzeye
yerleşmelerine ve daha büyük özerklik peşinde olan Kürt yönetimi
için, Bağdat hükümetini kızdıran onaylarını ilan etmelerine
engel olamıyor.
    Irak konusunda çalışan önde gelen bir petrol şirketi
yöneticisi, "Kuzeye göç devam ediyor, bu bir dönüm noktası
olabilir" dedi.
    Türkiye, Suriye ve İran'la sınırları olan bu dağlık bölgede
üretim küresel ölçekte bakıldığında henüz çok zayıf ancak Kuzey
Irak Doğal Kaynaklar Bakanı Ashti Hawrami, doğru yatırımlarla ve
bir ihraç güzergahıyla 2014 yılına kadar günde 1 milyar, beş yıl
 sonra da 5 milyar varile çıkacak bir üretimin mümkün olduğunu
söylüyor.
    Petrol şirketlerinin yöneticilerine göre Hawrami,
yatırımlarını haklı gösterecek kazançlar elde etmek istemelerini
anlayışla karşılıyor. Bu şirketler, diğer Ortadoğu ülkelerinde
ise hükümetlerin kendilerine kuşkuyla yaklaştığını söylüyorlar.
    Bir yönetici, "Aradaki fark şu ki bizi burada istiyorlar,
halbuki güneyde sanki istenmiyoruz" dedi.
    Kürt bölgesindeki gelişimin önündeki en büyük engel, her
türlü ihracat faaliyetinde yetkinin Bağdat'ta olması ve merkezi
hükümet de Erbil'deki Kürt yönetimi ile imzalanan kontratların
geçerliğini tanımıyor.
    Bağdat, Kuzey'e verdiği yakıtı sınırlıyor ve ülkenin ihracat
gelirlerinin yüzde 17'sini almasını gerektiren anlaşmaya rağmen
kuzeye nakit akışını zorlaştırıyor.
    Türk şirketi Genel Enerji 2002 yılında bölgeye ilk giren
şirket olarak bu yolu açmıştı. 2003 yılında ABD önderliğindeki
işgalin ardından Norveçli DNO ve diğerleri peşinden
geldi.
    Halen 4O kadar yabancı şirket Kuzey Irak'ta petrol faaliyeti
gösteriyor. Ancak siyasi durum ve ödeme alamama sorunları
nedeniyle Kuzey Irak'a gelenler genellikle siyasi riskleri göze
alabilen ve kaybedecek fazla şeyi olmayan küçükçe şirketler
oldu.
    Ne var ki, geçen yıl Kasım ayında, petrol devi Shell'in
 bu nedenlerden dolayı bölgeden çekilmesinden dört yıl
sonra, Exxon Mobil devreye girdi ve oyunun gidişatını
değiştirdi.
    Dünyanın en büyük özel petrol şirketi olan Exxon Mobil,
Kuzey Irak'ta altı arama bölgesi için sözleşme imzaladı.
    Geçen ay  ise ABD'nin ikinci büyüğü olan Chevron
sıraya girdi ve Sarta ile Rovi alanlarındaki blokların yüzde
80'ini Hintli Reliance şirketinden satın aldı.
    Geçen hafta da, Fransız Total  Hari ve Safen
bloklarının yüzde 80'ini Marathon Oil'den satın alarak, Kanadalı
Western Zagros şirketinin işlettiği Gamian blokuna
katılan Rus Gazprom gibi, bölgede yerini aldı.
    Bu tabloya göre dünyanın en büyük 10 petrol şirketinden
dördü, Kürt Yönetimi'nin merkezi olan Erbil'de artık varlar.
    Öfkeli Bağdat yönetimi Exxon ve Total'in güneydeki büyük
projelere katılma şanslarını tehlikeye attıklarını söylüyor.  
 
    Ancak hâlâ yatırımlarını paraya dönüştüremeseler de büyük
şirketlerin yöneticileri, kuzeye olan rağbetin güneydeki sahalar
için Bağdat'ın verdiği koşulların çekici olmadığı ve savaştan bu
yana hâlâ süren kargaşa ve kalkınma çabalarının yavaş
ilerlemesinin de sorun olduğu mesajını Irak hükümetine
vereceğini düşünüyorlar.
   
    TÜRKİYE İLİŞKİLERİ
    Kuzey Irak'ın kimin eline geçerse ona çok büyük servetler
kazandırma potansiyeline sahip olan petrol varlığı, bölgedeki
genel güçler dengesi ve etnik gerilimleri de etkileyebilir.
    İhracat açısından, tam bağımsız bir Irak Kürt yönetiminin
ham petrolünü Irak arazisinden hiç geçirmeden Türkiye üzerinden
taşıması farazi olarak mümkün.
    Bölgesel Kürt Yönetimi, Mayıs ayında yaptığı açıklamayla,
Tak Tak petrol sahasından inşa edeceği yeni bir boru hattını,
halen Kerkük'ten Ceyhan terminaline uzanan ana boru hattına
bağlayacağını duyurdu.
    Ancak bu noktada var olan hassas bir nokta Kürt Yönetimi ve
yatırımcıları için sorun olabilir ve Irak Başbakanı Nuri el
Maliki'nin elini güçlendirebilir.
    Türk Başbakanı Tayyip Erdoğan dünyanın en hassas siyasi
denge hesaplarını yürütüyor.
    Erdoğan, daha önce dostça ilişkiler sürdürdüğü Suriye
Cumhurbaşkanı Beşar Esad'a karşı muhalif isyancılardan yana
tavır aldı. Böylece Türkiye'nin en uzun sınırındaki ülke,
Türkiye'nin düşmanı oldu.
    Ayrıca, Esad'ın destekçisi olan İran da Türkiye ile
dostluğundan vazgeçme ihtimali olan bir diğer komşu. Bir de
Türkiye'nin kendi hoşnutsuz Kürt kesimi var.
    Dolayısıyla Erdoğan belki de Bağdat hükümetini rahatsız
etmek istemeyebilir. Sınırında çok varlıklı bir Kürt yönetimi de
 Erdoğan'ın isteyeceği bir sonuç olmayabilir.
   Washington'daki enerji danışmanlık şirketi PFC Energy'den
Raad Alkadiri, "Şu anda Bağdat'ın en sağlam kozu Kürtlerin
bağımsız bir ihracat hattına sahip olmamaları" dedi.
    "Dolayısıyla bu sorun sonunda Bağdat-Erbil-Ankara üçgeninde
çözümlenecek ve Suriye dahil olmak üzere bölgedeki gelişmeleri
dikkate alırsak, bu ilişkinin sonucu Kürtleri de yatırımcılarını
da şaşırtacak bir yönde olabilir."
   
   
    Haberin orijinali için tıklayınız:  
ÖNEMLİ: Bu haber, linkleri yukarıda belirtilen haber ya da
haberlerden derlenmiştir. Tam çevrilmiş metin olmayabilir.

   

 (Haberi derleyen Ayşe Sarıoğlu; Redaksiyon Orhan Coşkun)

 REUTERS

mbk üyesi numan esin'den 1960 sonrasına ilişkin bilinmeyen notlar (cumhuriyet)

27 Mayıs’ı gerçekleştiren MBK üyesi Esin, 57 yıllık Suriye olayını anlattı

‘Halep’i alacaktık’

ERDEM GÜL

ANKARA - Meclis Darbe Komisyonu tarafından dinlenen, 27 Mayıs 1960’ta yönetime el koyan Milli Birlik Komitesi (MBK) üyelerinden Numan Esin, Türkiye’nin bugünlerde savaş noktasına geldiği Suriye ile ilgili 57 yıllık bir olayı anlattı. Esin, “1955’te bizim motorlu piyade taburunu alarma geçirdiler, 39’uncu Tümen’le birlikte. Biz Suriye’ye taarruza hazırlandık. Hedef Halep’i ele geçirmek. Niye? Suriye’yle bizim ne alışverişimiz var Allah aşkına o vakit? Efendim, İngiltere Başbakanı istemiş” dedi.

“Irak’ta ihtilal oldu, o vakit neredeyse Türk ordusunu alarma geçirdiler, Irak’a da müdahale edecektik. Dış politikada bu abartılı gösteriş merakını Türkiye’nin lehine görmüyorduk” dedi.

MBK üyeleri Numan Esin ve Mustafa Kaplan’ın Meclis Darbe ve Muhtıraları Araştırma Komisyonu bünyesindeki 27 Mayıs-12 Mart alt komisyonu tutanaklarına yansıyan ve 57 yıllık Suriye olayının da yer aldığı anlatımlarında öne çıkan başlıklar şöyle:

Önce ABD’ye sonra Rusya’ya: Şimdi, biz ihtilalle geldikten sonra, o sıralarda Kore Tugayı İzmir’den Kore’ye hareket etmek üzereydi. Hemen vaziyet ettik, durdurduk, yollatmadık, bir bölük yolladık Kore’ye, bir bölüğe indirgedik koca tugayı. Yani, biz Türkiye’nin dış politikasında da yanlışlar olduğu kanaatindeydik. Bir gösteriş içerisindeydi DP. Sonradan gittiler Amerika’da para dilenciliği yaptılar, Amerikalılar bunlara 57’den sonra yardım etmeyince de ‘Acaba Rusya’yla bir merhabaya gelsem mi?’ filan diye öyle bir niyetleri olmuş.

Menderes asılmayacaktı: Şimdi mesela o vakit bizim fikrimiz, Türkeş tabii o işin başında, akıllı bir adam Türkeş, hepimizden de daha tecrübeli. Yahu adam asmakla filan memlekete hizmet edilmez. Bu işe bir çözüm bulalım, nasıl bulalım? Gidiyor, o vakit Dışişleri Bakanı... Selim Sarper. Evet. Ona talimat veriyor, diyor ki ‘Git İsviçre büyükelçisiyle görüş, biz Türkiye’de devlet adamlarından 10-15 kişiyi İsviçre’ye göndereceğiz.’

Amerikalılardan hoşlanmıyorduk: Biz gençler, Amerikalıların Türk ordusunun içinde bu kadar mesafe almasından hoşlanmıyorduk.

Kontrgerilla sonradan başladı: (Kontrgerilla). Onlar başlamıştır. İşte bazı subayları komando kursundan falan geçirmek suretiyle. Ben bunların gücünü 12 Mart’ta yaşayarak öğrendim. (Ziverbey’de) Öyle öğrendim. Özel harekâtçıların ne kadar etkili olduklarını.

İhtilal yapılacağına inanmıyordu: Menderes zaten kendisine karşı bir ihtilal yapılacağına inanmamış. Yani ‘Ben bu kadar hizmet ediyorum, bu ordu bana niye karşı geldi? Bu Mehmetçik mi bana silah çekecek?’ İnanamıyor adam. Üniversite öğrencileri neredeyse yakasına yapışıyor, o 555 K hareketlenmesi var ya, o meydanda onların arasına düşüyor, orada bile tam bilinçlenmiş değil, Celal Bayar orada işin ciddiyetini anlıyor, ama o da ‘sıkıyönetimle hallederiz’ diye düşünüyor.

Said-i Nursi’nin mezarı: İçişleri Bakanı ve Cemal Paşa, efendim, işte, iki şeye karar veriyorlar: Bir, 55 ağayı biliyorsunuz... Onları Sivas’ta topluyorlar. Bir de Bediüzzaman Said-i Nursi Hazretleri’ni de, işte, üç ay evvel vefat etmiş, onun mezarını da duyduğum kadarıyla Isparta’nın bir köyüne...

suriye'de muhalefeti kim finanse ediyor? the times'ın haberi..

Sponsors of war: Syria rebels financed by shady figures with hidden agendas

Anthony  Loyd
A distant sponsor finances the war among the olive groves and walnut trees high on the
Jebel Akrad mountains. Sometimes he supplies the rebel fighters there with weapons
and ammunition. More often he gives them money, hundreds of thousands of Syrian
pounds, that are carried along hidden trails by a courier coming from Turkey.
With the sponsor’s support the rebels can raid, harry and ambush the logistic routes
and outposts of the Syrian army in the valley beneath them. Without it, the hundred
men of the “Thwar Tahrir” khattiba (brigade), one of a dozen rebel units in the area,
would be little more than desperate renegades struggling to survive.
There is one major problem in the relationship. The rebels do not know who their
sponsor is. “We know what we are fighting against, but we don’t know exactly who we
are fighting for,” admitted the khattiba’s commander, Lieutenant Ahmad, a tall
athletic man in his mid-twenties who was an infantry officer in the Syrian army before
defecting to join the rebel Free Syrian Army (FSA) seven months ago.
“A middleman in Turkey masks the sponsor’s identity. We can never deal with him
directly. At the moment there are no conditions to the money and weapons we receive.
But I’m worried that one day there might be.”
The commander’s concerns epitomise the fears shared by numerous opposition
elements inside Syria, as well as Western powers and the wider international
community.
The influx of weapons and money to FSA fighters has increased the tempo of fighting,
bringing clashes to the streets of Damascus and widening the conflict throughout Syria
to the point where the International Committee of the Red Cross has termed the
revolution a “civil war”.
There are strong moral arguments for arming the rebels and ending President Assad’s
regime. But who exactly is financing the revolution and what is their agenda?
Syria’s revolution is expensive. In just a few months of fighting, Lieutenant Ahmad has
learnt how high the financial costs can be. In the valley beneath us, clearly visible in the
light of late afternoon, a Syrian army unit mans a heavily fortified post on the highway
leading southwest to the city of Lattakia. A fortnight ago, Lieutenant Ahmad led 70
men in a night raid on the post, killing 14 Syrian soldiers and leaving two armoured
BMP fighting vehicles aflame.
“We hit them hard, but it cost a lot,” he admitted, cradling a Polish Kalashnikov as he
looked down at the Syrian post. The rumble of artillery echoed in the distance and
smoke from burning forests smeared the horizon.
“In just an hour of fighting we used 3,000 rounds of ammunition and 15 RPGs. At $2 a
bullet and around $1,000 for an RPG that’s about $21,000 (£13,500) at current prices.
Now, until the next payment of money arrives, we are restricted to defending
ourselves.”
Lieutenant Ahmad founded the khattiba three months ago, drawing together smaller
ad hoc FSA groups already present in the villages on the Jebel Akrad, a strategic
mountain range above the main road linking Lattakia with the interior.
“Weapons and munitions were my first big problem,” he said. “We didn’t have enough
of anything. But money is an issue too. It costs 96,000 Syrian pounds (£1,000) every
ten days just to feed my khattiba.”
Yet soon after forming his unit, Lieutenant Ahmad was approached by a Syrian
businessman living in Turkey, who offered to act as a “wasta”, a go-between on behalf
of a mysterious sponsor. Lieutenant Ahmad agreed, but not all his fighters were happy.
Some, including Lieutenant Ahmad’s elder brother Mohammed, knew the businessman
by reputation as a black marketeer and warned against involvement with him. “The
wasta is a crook,” Mohammed said. “He makes money out of us with false accounting
for our ammunition expenditure and keeps cash for himself. Each khattiba here has
similar problems with their middlemen. But ours is the worst.”
The first lump sum of cash duly arrived, along with a computer and Chinese radios.
Then came the weapons: AK47s and RPGs smuggled in via Turkey from Libya and
Iraq. More money followed, usually Syrian currency, but sometimes US dollars. The
largest single tranche to the khattiba in the past three months has been 1.5 million
Syrian pounds, equivalent to £15,000. The sum was just in excess of the amount
needed for a night raid. But Lieutenant Ahmad and his rebels remained uneasy.
“The middleman’s accounts are deliberately chaotic so that he can take money for
himself,” he said. “And the equipment is often not as it should be. We asked for good
boots. The middleman bought them using the sponsor’s money. They were Chinese.
They were useless. They fell apart after ten days. I’m sure the wasta charges the
sponsor for high-quality equipment, and keeps the cash difference.”
Later, a Syrian activist who knew the middleman personally told me that the man was
based in the southern Turkish city of Antakya and acquired weapons and money
through a second Syrian businessman, a former dentist with close business ties to
Saudi Arabia. But after that the trail goes cold. Is it official Saudi support coming in
through Syrian go-betweens, or that of a private donor, Salafists or the Muslim
Brotherhood?
“I don’t know the answer,” said Lieutenant Ahmad. “It would be much better if the
sponsor dealt with us directly, or else through an official central committee run by the
FSA. At least then we would have some form of transparency and end the deception.
“But what choice do we have? We want to overthrow Assad. And to do that we need
money and weapons.”

libya seçimleri ile ilgili reuters analizi

Marie-Louise Gumuchian / Hadeel Al Shalchi
    TRABLUS, 12 Temmuz (Reuters) - Libya'da rejim değişikliğine
yol açan silahlı mücadele sırasında  başbakanlık yapan Mahmud
Cibril'in Ulusal Güçler İttifakı (NFA), Cumartesi günü yapılan
parlamento seçimlerinin kısmi  sonuçlarına göre Bingazi kentinde
parlak bir başarı yakalayarak en büyük rakibi olan İslamcı
partinin önüne geçti.
    Libya'nın 60 yıldan bu yana yaptığı ilk serbest seçimler,
iki kişinin öldüğü olaylara rağmen gözlemciler tarafından
başarılı olarak niteleniyor.
    Seçimin şu ana kadar belli olan sonuçları, İslamcı Müslüman
Kardeşler hareketinin Libya'daki siyasi kolu olan Adalet ve İmar
Partisi'nin (JCP) ağır bir yenilgi aldığını gösteriyor.
     Bu sonuç, Mısır ve Tunus gibi Arap Baharı değişimini
yaşayan diğer  Arap ülkelerindeki İslamcıların elde ettiği seçim
başarılarından çok farklı bir yönde.
    Oyların yüzde 70'inin sayıldığı ve NFA'nın Bingazi
vilayetinde 95,733 oy, JCP 'nin ise 16,143 oy adlığı belirlendi.
Geçen yıl Muammer Kaddafi'nin devrilmesiyle sonuçlanan isyan
hareketinin merkezi olana Bingazi'de seçim ülkenin doğdusundaki
bu bölge için daha fazla özerklik isteyen protesto gösterilerine
 de sahne oldu.
    Ancak 60 kadar ılımlı partinin ittifakıyla oluşan NFA, daha
önce belirlenen sonuçlara göre İslamcıların kalesi sayılan Derna
kenti gibi merkezler de dahil olmak üzere ülke genelinde önde
gidiyor.
    Ancak Cibril'in zaferi, 200 üyeli ulusal parlamentoda
sandalyelerin çoğunu alacağı anlamına gelmiyor. Çünkü  parti
listelerinden seçime giren adaylar için sadece 80 sandalye
ayrılmış durumda. Geri kalan üyelikler bağımsız adaylara
gidecek. Bağımsızların ise siyasi eğilimlerini teker teker
belirlemek çok güç.
    Libya'da bu seçimle belirlenecek olan parlamento bir
başbakan ve bakanlar kurulu seçecek. Ancak 2013 yılında ülkede
kalıcı parlamento için yeni genel seçimler yapılacak.
   
    Haberin orijinali için tıklayınız: [ID:nL6E8IBBW2]  
   ÖNEMLİ: Bu haber, linkleri yukarıda belirtilen haber ya da
haberlerden derlenmiştir. Tam çevrilmiş metin olmayabilir.

almanya emekli askerler günü kutlamaya hazırlanıyor, ama muhalefet tepkili (the times)

Germany is preparing to end one of its last postwar taboos with a Veterans’ Day to celebrate its military forces.

Thomas de Maizière, the Defence Minister, has proposed that May 22 should become a day to honour past and present German troops despite fears that it could be used to commemorate the Nazi war machine. He chose the date because it was when the postwar Bundeswehr, or Federal Defence Force, was founded in 1956.

As the war generation dies out, the Defence Minister believes that the time is ready for Germany to come of age as a nation and commemorate the work done by its modern armed forces. The proposed Veterans’ Day is intended to honour the 300,000 German troops who have served overseas and the 100 who have lost their lives in the past two decades.

German forces have served on peacekeeping missions including those in Kosovo and Bosnia, and the anti-piracy mission off Somalia. Germany is the third largest contributor to the international force in Afghanistan, behind the US and Britain.

The choice of date for the Veterans’ Day is fraught with complications — May 22 also happens to be the birth date of Richard Wagner, the composer revered by Hitler whose music is seen as a soundtrack for the Third Reich.

“People should acknowledge the services of the veterans,” said Mr de Maizière in a policy paper published yesterday.

But first, his proposal acknowledges, there has to be a debate about the definition of a veteran. Thousands of Germans who served in the war are still alive, including the former chancellor, Helmut Schmidt.

Rainer Arnold, defence spokesman for the opposition Social Democratic Party, said: “I am sceptical whether there can be a day that really reaches society.”

The Left Party rejected the plan. “If the Defence Minister wants to do something for former soldiers he should improve their social security instead of invoking some cheap idealised honour,” said Paul Schäfer, its defence spokesman.

azerbaycan israil'e havaalanlarını açıyor (FP)

Foreign Policy Magazine’nin haberine göre İsrail muhtemel bir savaş için Azerbaycan’la havaalanlarını kullanmak konusunda anlaştı.

Dergi, haberini ismini vermediği ABD ordusunun yüksek rütbeli subaylarının hazırladığı bir rapora dayandırıyor.

Haberde ayrıca, üç farklı diplomatik kaynağın anlaşmayı doğruladığı da belirtiliyor.    Raporda Azerbaycan yönetiminin, İran nükleer tesislerine olası bir hava harekâtı için İsrail’e eski Sovyet döneminden kalma bazı hava üslerini kullanmak için izin verdiği yazıyor.

Söz konusu rapor ayrıca, İsrail ile Azerbaycan’ın son aylarda askeri işbirliği konusunda birçok anlaşmaya imza attıklarını, İsrail’in Azerbaycan’a uzaktan kumandalı gözetleme uçakları ve ileri teknoloji ürünü füze savar sistemleri sattığını da yazıyor.

(şalom)

BRICS ülkleri ortak kalkınma bankası kurabilir

    YENİ DELHİ, 28 Mart (Reuters) - BRICS grubu olarak anılan önde gelen gelişmekte olan
ülkeler Brezilya, Rusya, Hindistan, Çin ve Güney Afrika'nın, ortak bir kalkınma bankası kurma
planlarını ve borsalarını daha yakınlaştırmayı öngören tedbirleri bu hafta açıklamaları
bekleniyor.
     Yetkililer bu girişimlerinin ayrıntılarını belirlenmenin zaman alacağını belirtiyorlar, ancak bu
planlar dünya nüfusunun yarısına yakınını oluşturan bu topluluğun hedeflerinin yükseldiğini
ortaya koyuyor.
   BRICS liderlerinin bu hafta Hindistan'da yapmaları beklenen  toplantıdan çıkacak en somut
planın Dünya Bankası modeline göre biçimlendirilmiş bir ortak kalkınma bankası olması
bekleniyor. Yetkililer, böyle bir girişimle üye ülkelerin altyapı hareketleri için kaynaklarını
birleştirebileceklerini ve ilerideki  küresel finansal krizlerde bankanın kredi aracı olarak işlev
göreceğini söylüyorlar.
    Hindistan dışişleri bakanlığının üst düzey yetkilisi Sudhir Vyas hafta başında gazetecilere
yaptığı açıklamada, BRICS ülkelerinin böle bir bankanın nasıl yapılandırılacağını ve
sermayelendirileceğini belirlemeleri gerektiğini ve böyle iddialı bir projenin zaman alacağını
söyledi.
    Beş BRICS ülkesi borsaları bu ay başında yaptıkları açıklamada, bir ortak gösterge borsa
endeks türevini Cuma günü hayata geçireceklerini belirtmişlerdi.
   

doğu alman rejimi kendine tünel yapmış (the times)

Erich Honecker, the East German leader who ordered the building of the Berlin Wall, boasted it would stand for 100 years, but the discovery of a secret escape tunnel suggests that his comrades were less than confident in his prediction.
The hidden passage clad in reinforced concrete ran from deep inside the showpiece Palace of the Republic, seat of the East German Parliament in Berlin, and under a main road to outbuildings giving access to the Spree river.
Although the asbestos-riddled building was demolished following after the fall of the Berlin Wall, the 45-metre tunnel survived and has come to light during preparations to re-construct the Stadtschloss, an 18th Century Royal palace flattened by the Communists to make way for their sham parliament.
“It was an escape tunnel specifically for Honecker and his highest aides in the event of a calamity overcoming the German Democratic Republic,” said Christof Fröschl, caretaker of the remaining former royal outbuildings where the passage emerged.

çin'de darbe dedikoduları almış yürümüş (financial times)

The Chinese capital is awash with speculation, innuendo and rumours of a coup following the most important political purge in decades, with even some of the most well-informed officials in the dark about what comes next.
Since Bo Xilai, one of China’s most powerful leaders, was removed from his job last Thursday, the bureaucracy and the public have been on tenterhooks, awaiting the next twist in the gripping political saga.

Besides a one-line statement on Mr Bo’s dismissal published late last week, China’s heavily censored media have not mentioned his name, let alone provided any clues about what will happen to him.
But the country’s netizens, in particular those using hard-to-censor Twitter-like microblogs, have been flooding the internet with information ranging from highly implausible to apparently authentic.
In one rumour that spread rapidly on Monday night, a military coup had been launched by Zhou Yongkang, an ally of Mr Bo’s and the man in charge of China’s state security apparatus, and gun battles had erupted in Zhongnanhai, the top leadership compound in the heart of Beijing.
But when the Financial Times drove past the compound late on Monday night, all appeared calm and by Wednesday evening there was no indication that anything was out of the ordinary.
However, one person with close ties to China’s security apparatus said Mr Zhou had been ordered not to make any public appearances or take any high-level meetings and was “already under some degree of control”.
The same person said Mr Bo, who was Communist Party chief of Chongqing until last week, was under house arrest while his wife had been taken away for investigation into suspected corruption, a common charge levelled at senior officials who have lost out in power struggles.
Although this information could not be immediately confirmed, documents and audio recordings circulating on the internet appear to substantiate the claim that members of Mr Bo’s family were under investigation for corruption even before his trusted police chief, Wang Lijun, fled to a US consulate and requested asylum in early February.
The documents and recording of a preliminary government report on the case, which Chinese officials say appear to be genuine and probably leaked intentionally, suggested Mr Wang fled after Mr Bo fired him and tried to arrest him to head off a corruption investigation.
Jon Huntsman, a former Republican presidential hopeful and US ambassador to China who met Mr Bo a number of times, said his demise revealed serious rifts among the top leadership of the country.
“The splits in the standing committee [over reform] are as pronounced now as they were during the [1989] Tiananmen Square period,” Mr Huntsman said. “Politics in China is a rough and tumble business. This is an open and public evidence of this and what happens behind the velvet curtain that the world never sees.”
Adding to the air of intrigue in the capital, a report of a fatal car crash on Sunday involving the son of a top leader and a Ferrari appeared on the internet but was quickly removed by official censors.
Netizens and one source with close ties to China’s top leaders said the illegitimate son of a politburo standing committee member was killed in the crash and two young women were badly hurt.

hollande'nin adaylığı fransa'daki finans çevrelerini şimdiden korkutmuş..

    TULLE, Fransa, 21 Mart (Reuters) - Fransa'da yaklaşan seçimlerde Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy'nin en büyük rakibi Sosyalist aday François Hollande
Fransa'da ve Avrupa'daki finans çevrelerinde pek çok kişi için kaygı uyandıran bir isim.
    Finans çevreleri 57 yaşındaki Hollande'ın yüksek gelir sahiplerine yüzde 75 oranında vergi getirme, yatırım bankaları ile bireysel bankacılığı ayırma ve tahvil
piyasalarının büyük çaplı kamu harcamaları olarak anladığı, ekonomik büyümeye odaklanma vaatlerini birer tehdit olarak görüyor.
    Yatırım bankası UBS'in Londra'daki kıdemli ekonomik danışmanı George Magnus'a göre, Hollande'ın seçilmesi halinde piyasanın şu andaki huzuru "buhar olup
uçacak". Ve bu sadece Hollande'ın talepleri yüzünden değil, başka Avrupa ülkelerini de tasarruf yolundan ayrılıp harcamaya geçmeye ikna etmesi olasılığından
kaynaklanıyor.
    Hollande Ocak ayında seçim kampanyasını başlattığı konuşmasında, "Önümüzdeki savaşta benim asıl hasmının adı yok, çehresi yok, partisi yok. Hiçbir zaman
aday olmayacak, hiçbir zaman seçilmeyecek ama bütün bunlara rağmen iktidarda o var. Benim hasmım finans dünyasıdır" demişti.
    Kendisini yakından tanıyanların ifadelerine göre Hollande seçilirse, beklendiği kadar radikal davranmayabilir. Kendisini sıradan bir insan olarak tanımlayan
Hollande, merkez sağcı Sarkozy'nin tersine ünlülerle yakınlık kurmayan sade bir isim. Siyasette bakanlık deneyimi olmasa da, ülkesinde 30 yıllık siyasi deneyimi
var.
    Hollande'ın destekçileri seçimi kazanmak için siyaset oyununu dikkatli oynaması gerektiğini söylüyorlar. Hollande'ın sol oylara ihtiyacı olacak ancak hem aşırı
sağ hem de aşırı sol, hoşnutsuz seçmen kitlesini giderek sertleşen seçim kampanyalarıyla tahrik ediyorlar.
    Destekçileri Hollande'ın gerçekte uyumlu ve pragmatist olduğunu ve uzlaşmacı bir başkan olacağını söylüyorlar.
    Bir yıl önce, dönemin Uluslararası Para Fonu Başkanı ve Sarkozy'den sonraki başkan olmasına kesin gözüyle bakılan Dominique Strauss-Kahn'ın New York'ta
bir cinsel saldırı suçlamasıyla tutuklanması Hollande'ın yaşamında dönüm noktası oldu.
    Strauss-Kahn hakkındaki suçlamalar daha sonra düştüyse de, bu olay Hollande'a 1981 yılında seçilen François Mitterand'dan sonra ülkesinin ilk Sosyalist
cumhurbaşkanı olma fırsatını verebilir.
    Hollande ülke çapında 150,000 devlet destekli istihdam yaratacağını ve eğitimde kamu sektörüne 60,000 yeni çalışan alacağını söylüyor. Seçim
manifestosuna göre bu girişimlerin maliyeti 4 milyar euroyu bulacak.
    Hollande bu parayı daha yüksek vergilerle sağlayacağını söylüyor. Hollande'a göre Sarkozy'nin cumhurbaşkanı olmasından bu yana vergi yükü zaten artıyor
ve seçimi kim kazanırsa kazansın, bu böyle devam edecek.

castro kennedy'nin öldürüleceğini biliyor muydu? (the times)

Fidel Castro knew that Lee Harvey Oswald was planning to assassinate President John F.Kennedy weeks in advance, a respected former CIA analyst claims in a bombshell new book.

Adding to nearly half a century of speculation and intrigue, Dr Brian Latell, a retired CIA intelligence officer who has tracked Castro since the 1960s, has turned up what he says is compelling evidence of what the Cuban president knew and when he knew it, based on declassified documents and interviews with defectors.

Dr Latell, one of America’s foremost Latin America experts whose analysis of Cuban affairs has helped to shape US policy over the years, admitted that he had startled even himself with his findings, which blow open history books and raise additional questions about the CIA’s own knowledge of the affair.

The provenance of the claims, however, makes them compelling, he said.

“My argument is very scrupulously and carefully documented,” Mr Latell told The Times yesterday.

“I have interviewed a large number of high-level defectors from the Cuban intelligence services, read as many as 50,000 declassified US government documents, mainly CIA documents. My argument is one I only really reluctantly embrace myself. I realise the magnititude.” The claims, revealed in Mr Latell’s new book Castro’s Secrets: The CIA and Cuba’s Intelligence Machine, are based on disclosures from sources including Major Florentino Aspillaga, a “master spook” in Cuba’s General Intelligence Directorate, whose defection to the CIA in 1987 was noted as one of the most damaging desertions ever faced by Castro.

ekrem dumanlı'ya göre aydın doğan 28 şubat'ta aslında direnmişti ve stratfor konusunda taraf yanlış yapıyor (12 mart 2012, zaman)

28 Şubat'a herkes kendi işine gelen pencereden bakıyor. Öyle olunca herkes bir bakıma haklı; çünkü insanlar kendi penceresinden gördüğünü söylüyor.


Ama aynı zamanda herkes meselenin bir kısmını mercek altına yatırdığı için eksik bilgi ile hareket ediyor. Aslında insaf ölçülerini unutmadan herkes kuşatıcı bir ufuk turuyla konuya yaklaşmalı. Aksi takdirde başka haksızlıklara göz yumulmuş olur.

Demokrasiye müdahalenin meşru gerekçesi olamaz

28 Şubat, demokrasiye doğrudan yapılmış bir müdahaledir ve suç işlenmiştir. Tıpkı diğer darbeler gibi 28 Şubat'ın da meşru bir gerekçesi olamaz. Öyle bir gerekçe hazırlayanlar hata yapıyor. Çünkü demokrasilerde yanlışlar süngülerin gölgesinde düzeltilemez. İktidarları halk seçer, halk değiştirir; bu kuralın dışında yapılan her müdahale külhanbeylik ve kabadayılıktır. 28 Şubatçılar bu fütursuzluğu -nasıl olsa bin yıl sürecek- diye yapmışlardır. Hak hukuk gözetilmemiş, kanun çiğnenmiş, psikolojik harbin her metodu uygulanmıştır. 'Ülke elden gidiyor', 'rejim tehdit altında' gibi kara propagandalar darbe teşebbüslerini makul hale getiremez.

Siyasîler daha basiretli davranmalıydı

Maalesef o günlerin siyasî aktörleri (sadece iktidardaki koalisyon partileri değil, muhalifler de) büyük bir hata yaparak darbecilerin işini kolay yapmasını sağlamıştır. Darbecilerin yaptığı meşru değildir, olamaz da! Lakin o günler siyasîlerce kötü yönetilmiştir. Libya'ya gitmeye de, Kaddafi'nin çadırında aşağılanmaya da gerek yoktu mesela. İyi niyetli olunsa bile o günkü ağır şartlar altında Başbakanlık'ta iftar verilmesi de doğru değildi. Sincan'da düzenlenen o malum program, provokasyoncuların ekmeğine yağ sürmüştü. Başbakan'a en galiz hakareti kameralar karşısında yapan bir subaya haddini bildirmemek yanlıştı. 160 küsur subayın irtica suçlaması gibi uyduruk ve iftiraya dayalı mazeretlerle ordumuzdan atılma kararını imzalamak büyük vebaldi. O günün hükümeti bu konularda hata üstüne hata yaptı. Keşke yapmasaydı! O hatalar askerin müdahalesini meşru hale getirmez; ancak 28 Şubat konuşulurken bazı gerçeklerin perdelenmesine de gerek yok..

Halka gitmek, cuntaya ders vermek içindir

Bir hükümet üst üste büyük hatalar yapar; daha kötüsü ipleri cuntacıların eline teslim ederse o hükümete aydınlar neyi tavsiye etmeli? Belli ki adamlar kışlalarından çıkmış gümbür gümbür geliyor; Susurluk hadisesinde suçüstü yakalananlar bile 'fasa fiso' söylemi yüzünden zeytinyağı gibi üste çıkmış. Sekiz saat süren MGK toplantısında korkunç kararlara İslamî hassasiyeti olan bir hükümetin üyeleri bile imza atmış; atmak zorunda kalmış. İşler iyice zıvanadan çıkmış, darbenin siyasî muhatapları gerekli dik duruşu sergileyemiyor; ülkesini seven aydınlar o gün ne önerebilir?

Hükümeti iş yapamaz hale getiren silahlı güçler yetkilerini aşıp demokrasiye adım adım müdahale ediyorsa siyasetçi çıkıp demeli ki: 'Ey halkım, ben seni temsilen icraat yapıyordum; lakin benim görev yapmama müsaade etmiyorlar. Sandığa gidiyorum, şayet bana yapılanları sen de yanlış buluyorsan bana destek ver.' İşte o zaman kahraman olurdunuz... Darbecilerin ödünü koparan ve kirli oyunu bozan hamle erken seçimdir. Merhum Menderes seçime gitseydi onun canına kıyan caniler halktan şamar yiyecekti. 27 Nisan bildirisine karşı gereken cevabı veren AK Parti sadece demokrasinin de onurunu değil; kendi itibarını da korudu. Hükümet 367 kilidini açamayınca halka gitti; oradan yüzde 47'lik bir zafer çıkmasaydı asker kışlasına çekilmezdi.

Hocaefendi'nin tavsiyesini doğru anlamak gerekiyor

emre uslu ibrahim kalın'a niçin saldırdıklarını anlatmaya çalışmış ama gerekçeleri tam ters yönü gösteriyor, o yüzden ilginç (14 mart 2012, taraf)

Tanıdığım İbrahim Kalın’ı anlatayım diyorum ama AKP medyasının Taraf’a karşı tutumuna, boğazımıza sarılmış tüm hıncıyla üstümüzde tepinmesine bakınca midem bulanıyor. Bu muydu tıynetiniz arkadaşlar? Bir alaturka tutarsızlık almış başını gidiyor farkında değil misiniz? Bu Stratfor denen kuruluş önemli mi, gölge CIA mi bir karar verin. Eğer gölge CIA diyorsanız, Başbakan’ın yakınlarına “bu ne iş” diyen Taraf’ın arkasında olmanız gerekmiyor mu? Karanlıklar prensinin şirketiyle oturup kalkan Davutoğlu’na “bu ne yaman çelişki” diye sormanız gerekmiyor mu? Karanlıklar prensi diye tefe koyduğunuz bu adamlarla kucak kucağa, koyun koyuna girmiş gazetelerinize “bu neyin anlaşması” demeniz gerekmiyor mu?

Aynı minval üzerinde çok desteklediğiniz MİT’e dönüp “sevgili MİT, adamlarını Taraf yazarlarının peşine takacağına gölge CIA’in peşine takıp bunların faaliyetlerine neden engel olmadın. Neden devlet yetkililerini uyarıp bu gölge CIA teşkilatını devletten uzak tutmadın. Karşı casusluk faaliyeti kapsamında görevini yapmayıp adamları Başbakan’ın ofisine kadar soktun” diye sormanız gerekmiyor mu? Nedir bu suskun haliniz. Madem artık yazarlarınız ve manşetlerinizde Stratfor’u gölge CIA diye tanımlamaya başladınız bu soruların hepsi haklı soru değil mi?

Yok eğer Stratfor dedikodu yayan bir şirket diyor ve ciddiye alınmaması gereken dedikoduları manşete çekiyor diye Taraf’ı eleştiriyorsanız bunu da anlarım. O halde aynı eleştirileri AKP’nin bakanlarına, danışmanlarına, ve AKP’yi destekleyen Sabah gibi gazeteye yöneltip bunları da ayıplamanız gerekmiyor mu? “Nedir bu bayağılık, bu dedikodu yuvasıyla neden düşüp kalkıyorsunuz. Bu mu sizin seviyeniz. Devleti dedikodu kuruluşlarıyla düşüp kalkarak mı yönetiyorsunuz” diye bir dizi soru sormanız gerekmiyor mu?

Bu ne tutarsızlık bu ne yaman çelişki? Yoksa gücünüz Taraf’a yettiği için mi hep beraber üzerine çullanıyorsunuz bu gazetenin? Ya da emir mi aldınız Taraf’a çok kızan ve kapatmak için her türlü baskıyı uygulayan Başbakan’dan? Hepiniz bir kurşun askerdi de bizden mi sakladınız?

Merak edenler için yazayım. Ben Stratfor’un çalışmalarından ilk kez 2008 yılında Washington’da bir think-thank için çalışırken haberdar oldum. Washington’daki think-thank çevreleri Stratfor’un siyasi analizlerini ciddiye almadıklarından, bu şirketi ciddiye alıp para ödeyenlere de bu şirketin siyasi analizlerini haber yapan medyanın tutumuna da şaşırıyorlardı. Ancak bu Stratfor’un stratejik analizlerinin de kötü olduğu anlamına gelmiyor. Yani Türkiye gibi ülkelerde stratejik kurumların içinde haber kaynakları varsa, örneğin askerin içinde veya enerji sektöründe sağlam kaynakları varsa stratejik konularda edindikleri bilgileri paraya dönüştürebilirler. ABD’nin Stratfor’a para veren kurumlarına bakınca da parayı bu kurumun siyasi analizine değil stratejik analizlerine verdikleri söylenebilir.

Burada temel soru İbrahim Kalın’ın bu kurumla ne işi olur? İbrahim Kalın gerçekten de bu kuruma bilgiler sızdıran bir “kaynak” mı? Tanıdığım kadarıyla ben Kalın’ın bir “kaynak” olduğunu düşünmüyorum. İbrahim Kalın AKP’nin içinde Batı’yı yakından bilen, –Ahmet Davutoğlu dâhil AKP’nin içinde maalesef Batı’ya karşı kuşkucu ve komplocu bir bakış açısı var– Batı ile iyi diyalogları olan, hatta AKP ısrar etmese Amerika’da yaşamak isteyen ve bunun için de Amerika’daki evini ve arabasını uzun süre orada tutan bir kişi. AKP’nin içinde beş tane âkil adam say deseler biri mutlaka İbrahim Kalın olur. İbrahim Kalın ne AKP’nin etrafındaki “hırçın ekip”ten biri ne de o ekip kadar komplocu ve Batı karşıtlığı var içinde. Bu yönüyleİbrahim Kalın o hırçın ve çılgın grup tarafından Doğu’ya doğru çekilen Türkiye’nin Batı ekseninde kalması için bir sigorta aynı zamanda. Özetle ben Kalın’ın AKP ve ülke için bir değer olduğunu düşünüyorum. Umarım Kalın’ı yanında tutmaya devam eder Erdoğan.

Peki, İbrahim Kalın Stratfor gibi çok da ciddiye alınmaması gereken bir kurumu neden bu kadar ciddiye aldı, Sabah ile irtibatını sağlayıp, başkanını Türkiye’ye çağırıp ağırladı?

Bana göre bu sorunun cevabı AKP’nin 27 Nisan sendromunda saklı. 27 Nisan muhtırasını yediğinde AKP için destek vermesi beklenen Washington’dan bir hafta ses çıkmamıştı. ZiraErgenekoncu ekip uzun suredir Washington’da lobi ve kulis faaliyeti yaparken AKP –ABD’yi tanımaması nedeniyle– Washington’u boşlamış, meydanı tamamen Ergenekon/Asker destekçilerine bırakmıştı. 27 Nisan’da Washington’un boş bırakılmayacak bir yer olmadığını anladı AKP. Bu nedenle ilk olarak SETA’nın Washington temsilciliğini açtı. İkinci olarak da Washington’u AKP kadroları içinde iyi bilen İbrahim Kalın’ı transfer etti. İşte Kalın’ın Washington’dan önemli önemsiz ayrımı yapmadan her gelenle görüşmesinin arkasında yatan neden 27 Nisan sendromu. AKP çevreleri Washington’u sıkı tutabilmek için Washington’da ne kadar kurum ve kuruluş varsa irtibatta olup onları da Türkiye’deki kaynakları ile ilişkilendirmeye çalışıyorlar. Kalın’ın yaptığı da bu strateji çerçevesinde yapılan uygulamalar. Bu ne kadar doğru bilemem. Ama ben Kalın’ın bu konularda biraz daha seçici davranmasını beklerdim. Doğrusu Stratfor ile yan yana fotoğraf vermesi Kalın’ın ciddiyetine ve konumuna zarar verir. Bunu hesaplamalıydı.

iran yaptırımları değiş-tokuş sistemiyle aşıyor

DUBAI (Reuters) - Iranian firm AHT exports millions of dollars worth of nuts and dried fruit from Iran each month but Western financial sanctions mean it gets little money in return. Instead it is paid with other goods, such as cardboard boxes and metal cans from China.
"Most of our business right now is like this. No money is involved in the process," Mohammad Amin, managing director of the pistachio and raisin exporter, told Reuters at an international food industry show in Dubai this month.
"We import the goods, sell the goods to the local market, get the money from the local market, and then pay my staff and my farmers.
"No money is circulating -- it's like thousands of years ago," Amin said between negotiations with prospective buyers over bowls brimming with pistachios. Last year AHT's exports totalled about $100 million, mostly to China and India.

türk yetkililer esad rejiminin silah ticaretine göz mu yumuyor?

Syria is using Turkey as a route to bypass sanctions and obtain material and equipment for its weapons industry, intelligence sources have told The Times.
While the European Union is today set to tighten sanctions on the Government of President Bashar Assad, weapons materials from Iran, China and elsewhere may be getting in through Turkey, in spite of Ankara’s tough public stance against Damascus.
“We don’t think that the Turkish Government is openly encouraging the trade but some officials know about it,” one Middle Eastern intelligence source told The Times. “Let’s say they are turning a blind eye.”
Three Turkish companies are selling equipment to a Syrian government research institute that makes vehicle armour and ammunition for the police and the army, the source alleged.
At the heart of the operation is the Scientific Studies and Research Centre (SSRC) in Syria, currently subject to US and EU sanctions. According to an intelligence document seen by The Times, it is “assisting the Syrian security forces by producing weapons used . . . to violently suppress protests and commit war crimes.”
The document named two Turkish manufacturing companies allegedly supplying SSRC with missile manufacturing material. Both companies deny the allegations. A third firm alleged to be involved in the transfer of Chinese-made machine tools to SSRC for possible use in missile production did not respond to a request for comment.

iran-azerbaycan ilişkilerinde tansiyon artıyor

BAKU (Reuters) - An Iranian journalist is being held in custody on suspicion of drug possession in Azerbaijan, prompting a warning from Iran's embassy that the arrest could damage already tense relations between the neighbouring nations.

Anar Bayramli, a reporter for Iran's Sahar TV and the Fars news agency, was detained last week and Azeri authorities ordered him held in custody on Monday pending further investigations and a possible trial, saying they found him in possession of .387 grams of heroin.

"This incident may lead to a worsening of bilateral relations," Azeri news agency ANS quoted an Iranian embassy representative in Baku as saying. The representative said Bayramli is "a devout, respectable person."

Azerbaijan is an oil-rich Muslim Caspian Sea state whose secular government has cordial ties with the United States.

Tension between Iran and Azerbaijan has increased after killings of Iranian nuclear scientists, which Tehran has blamed on Israel and the United States, and attacks or alleged plots against Israelis in several countries including Azerbaijan.

Last month Azeri authorities arrested two men suspected of plotting to attack foreigners, including the Israeli ambassador in Baku and a rabbi.

putin orduyu güçlendireceğini açıkladı

KOMSOMOLSK-ON-AMUR, Russia (Reuters) - Prime Minister Vladimir Putin inspected one of Russia's new stealth fighter jets on Monday and said Russia needs a stronger military to protect it against foreign attempts to stoke conflict around its borders.

Less than two weeks before a presidential election in which he hopes for a resounding win, Putin visited Komsomolsk-on-Amur, a snow-swept city in Russia's Far East where military and civilian planemaker Sukhoi is a big employer.

He prefaced his trip with a newspaper article intended to burnish his image as a strong leader, saying Russia would spend 23 trillion roubles ($768 billion) over a decade to modernise the former Cold War superpower's armed forces.

"New regional and local wars are being sparked before our very eyes," Putin wrote in the article published on the front page of Russia's official gazette, Rossiiskaya Gazeta.

"There are attempts to provoke such conflicts in the immediate vicinity of the borders of Russia and our allies," he wrote ahead of the March 4 election which he is expected to win.

somali ve yemen'de gizli görev yürüten 4 amerikalı'yı taşıyan uçak düşmüş

A US military light aircraft developed for secret operations has crashed in Djibouti with the loss of all four crewmen on board.

The circumstances of the crash and the mission it was engaged in were not being disclosed. But the deaths of the four special operations airmen and the involvement of the turbo-prop U28A aircraft highlighted the growing use of a US base in Djibouti for secret missions in Somalia and Yemen.

A spokesman for US Air Force 1st Special Operations Wing confirmed there were no passengers on board the U28A when it crashed on Saturday, which might indicate it was en route to Somalia or Yemen to pick up special operations troops.

An urgent investigation has now been launched by the US Air Force.

The light aircraft which cost $3.4 million was designed to support special operations forces in the field. It has a single turbo-prop engine and can land on dirt or grass strips. The U28A, made by the Swiss company, Pilatus, was first introduced in 2005.

muhtemel yeni almanya cumhurbaşkanı, eski stasi avcısıymış

A protestant pastor who made his name hunting Stasi agents is set to become the next President of Germany after being nominated by Angela Merkel and the main Opposition parties last night.
The choice of Mr Gauck, 72, represents a hefty slice of humble pie for Ms Merkel who forced through her own candidate against him 18 months ago in a bruising political battle only to see Christian Wulff quit on Friday after a series of claims of impropriety.
But the German Chancellor has regained some of her surefootedness by agreeing so quickly to support the former East German anti-Communist crusader, avoiding another messy fight that would have sorely distracted her from her main focus of saving the euro.

MI5 Charlie Chaplin'i ABD'ye karşı korumuş: komünist değildi

Charlie Chaplin’s newly declassified MI5 files show that, although the film star was friendly with a Soviet spy, he was never suspected of being a true Communist by the British authorities.
Two dossiers on the film star in the National Archives show that the FBI repeatedly contacted MI5 in attempts to find hard evidence that the British-born comic had Communist leanings, but officers eventually concluded that the American claims were unreliable.
The only connection with a questionable character was a telegram sent to Chaplin while he was in London by Ivor Montagu, a film-maker, table tennis champion and Soviet spy known by the codename Intelligentsia. Although MI5 intercepted the telegram, in which Montagu said that he hoped to be back from Peking in time to meet Chaplin, it did not pass it on to the FBI.
MI5 found no evidence to support the Americans’ belief that Chaplin’s real name was Israel Thornstein, but it had to admit defeat in finding a birth record for the film star — normally a simple task. This inability to find a record in the register of births in Somerset House led agents to speculate that he had been born abroad, possibly in France, although searches of French registers also drew blanks.

rus güvenlik servisleri lebedev'in bankasını arıyor

MOSCOW (Reuters) - Russian security service agents searched a Moscow bank controlled by billionaire tycoon Alexander Lebedev, owner of Britain's Independent and Evening Standard newspapers, on Friday, his aide said.

Former KGB spy Lebedev was not at the National Reserve Bank when several agents from Russia's Federal Security Service, the main successor the KGB secret police, arrived for the search, his aide Artyom Artyomov said.

The FSB agents did not appear to be armed and were not wearing masks, said Artyomov, adding that Lebedev was also concerned by checks by about 130 officials from the central bank which has been going on for a week.